Ten a serea o canto

i a serpe o alento,

o lago ten a onda,

Dios ten o inferno.

Ti tes dabondo

co que tes escondido

neses teus ollos.

O trono dos monarcas,

do sabio os trunfos,

a groria do poeta,

o ouro do mundo:

dera eso todo

por sólo unha mirada

deses teus ollos.

Buscan os pitorreises

pra faguer niño,

a herba santa que nace

beira do ríos.

Eu busco sólo

unha mirada meiga

deses teus ollos.

Cando se pon a lúa

tras d’os penedos,

choran as estreliñas

todas d’o ceo.

Tamén eu choro

cando non m’alumean

eses teus ollos. 

Curros Enríquez