martes, 28 de diciembre de 2010

take a chance on me...

miércoles, 22 de diciembre de 2010

Conversación de rutina

La vida tiene un precio aquí en Lisboa.
Miserable si quieres, pero dulce.
No podía ser otra la rutina,
el tono melancólico
que va adquiriendo la tarde.
Dentro de un tiempo recordarás, extraño,
estos días de calma y paciencia,
el miedo a estar solo por las calles
sin tabaco, sin rumbo, sin dinero.
Amores que la ciudad te ofrece,
mañana tendrán un aire distinto,
más herido e inútil, más sincero.
Ondulante, este tranvía conduce al río.
Allí nadie te espera ni despide.
Te pones a mirar los barcos
y los ojos te delatan como niños.

M. Escolano

domingo, 19 de diciembre de 2010

quero ir ao mar

das minhas nuvens...

sábado, 18 de diciembre de 2010

 "Si no nos entendemos por lenguaje, entendámonos por amor."
 
R. Llull

viernes, 17 de diciembre de 2010

Saber que hi ets,
com la mar als meus ulls,
encara que no et vegi,
...que allà on els dits s’acaben
em neixen els teus dits:
en el teu cos em torno
un objecte d’amor,
en el teu ventre hi ha
les onades dels somnis.

Saber que hi ets,
saber-ho sempre:
i no tenir-ne prou,
i no anhelar res més.

Saber que hi ets
i que amb tu puc sentir
la força de l’oblit
sense desesperar-me,
el dia desvetllant-se
i celebrar-ho amb goig.

Saber que hi ets,
que dins de tu em retrobo,
que en els teus pits de seda
i en els teus ulls tan càlids
hi ha escrits,
un a un,
els meus dies.
 
C. Duarte

sábado, 11 de diciembre de 2010

Musicando...

jueves, 2 de diciembre de 2010

Último fado



Triste mas linda, muito linda, a última noite em Alfama. Vou ter saudades das tuas ruas molhadas, do cheiro a sardinhas assadas, da brilhante escuridão dos becos e as escadinhas, dos teus azulejos partidos e velhos, das guitarras e as vozes que lá longe se escutam tocar e cantar à vida, ao destino, ao amor, dos fadistas andar de casa em casa, sempre a sorrir, da irremediável saudade que enche-me as veias isto tudo... até me tocar o coração...
Se nada acontece, este vai ser o meu último fado, a minha última aquisição. Os fados são assim: há muitos, centos, milhares de fados, em tudo lado, e quando achas que já mais nenhum te vai surpreender, cá está, mais um, que te abate e mesmo assim, não sabes deixar de ouvir... O dia que eu regressar, vou-te cantar esta valsa porque no fundo, fomos amantes... Entretanto, não peças que a vida te apague do fundo de mim, e reza, reza por mim, Lisboa...

viernes, 26 de noviembre de 2010

sábado, 20 de noviembre de 2010

Sala 7

 
Ternura, sensibilidade, humor, paixão, amor, vida, muita vida... 
Vale a pena ir ver o filme, não percam.

"Mas tudo acaba, e o que ficará por saber é infinito."

jueves, 18 de noviembre de 2010

Carta de una mujer a su compañero de trabajo:
 
"Por favor, no te enfades conmigo por no haber entregado tu solicitud, pero tenía que protegerte; y perdóname porque cuando leas esta carta ya me habré marchado. Estoy triste por lo que dejo atrás, pero a la vez estoy feliz, porque por primera vez tomo mis propias decisiones. Gracias a ti he aprendido que en ocasiones hay que arriesgar para que las cosas salgan bien, y alguna vez, para conseguir un sueño, hay que seguir un camino incierto, pero que caer es sólo parte del juego y el único secreto está en volver a levantarse. Y afortunadamente uno nunca está solo del todo, y que aunque a veces nos parezca que ya nada tiene sentido, la vida siempre encuentra la forma de seguir adelante. También he comprendido que alguna vez hay que romper con el pasado para conseguir lo que queremos y que aunque toda ruptura nos causa dolor, sólo al alejarnos entendemos que lo que hoy nos parece el final, mañana será sólo el principio de otra historia."

domingo, 14 de noviembre de 2010

"Talvez isto é que seja o destino, sabermos o que vai acontecer, sabermos que não há nada que o possa evitar, e ficarmos quietos, olhando, como puros observadores do espectáculo do mundo." 

J. Saramago

miércoles, 10 de noviembre de 2010

Só quando a vida cabe numas poucas caixas,
é que a pessoa percebe a leveza do ser.

sábado, 6 de noviembre de 2010

Des-hacer

Des-hacer: el camino andado. Y volar,
 volar. Encontrar el equilibrio entre las cenizas
del caos que flotan ligeras en el aire, aire.
Des-hacer y des-hacerse.
Quizá volver a ser.

viernes, 29 de octubre de 2010

Des-pertenecer...

Pertenezco, y me ahogo. No quiero pertenecer, a nada, a nadie... A ningún lugar, a ninguna vida, ni a la mía propia. Ser libre, de todo, de todos, de mi misma y de aquello que me aferre a cualquier luz o sonido que me mantengan parada. Des-pertenecer, de la lluvia, de la niebla, de las nubes. Nómada, transparente, fugaz. 

"Ahora comprendo el lamentar del agua, y el lamento de las estrellas, y el lamentar del viento en la montaña, y el zumbido punzante de la abeja."

Volaré, por el hilo de la plata, 
sin temor, hacia allá, hacia todo y hacia nada,
como en la canción de la mariposa.

martes, 26 de octubre de 2010

És un somni, una magia...



Localització: l'Alguer, Nuoro i Orgòsolo (Sardenya)
Música: "Cares" de Franca Masu